Małe narzekanie. Czyli jaka to ja jestem biedna, ach jo!

Dobrze, że jutro piątek, bo jadę na oparach. Praca w ilościach nadmiernych bynajmniej nie wpływa korzystnie na przypływ sił życiowych. Tym bardziej doceniam tych kilka dni, kiedy mogłam odsapnąć od kieratu.

Po raz kolejny dziś stwierdzam, że wciąż te same drobne rzeczy sprawiają mi przyjemność. Dobra muzyka, książka przed snem (nieważne, papierowa, elektroniczna czy audiobook), dobre jedzenie, piękne miejsca, spacery, fotografia, kino. Szkoda, że tak mało w ostatnim roku mam na nie czasu, ale robię, co mogę, żeby tych drobiazgów mi nie zabrakło. Próbować zawsze trzeba.

Niestety, weekendy znów mam zaburzone pracą, więc nie mogę cieszyć się latem tak intensywnie, jak bym chciała. A szkoda, bo kolega dostarczył mi listę nowych miejsc, których jeszcze z Xem nie widzieliśmy. Co prawda wszystkie poza Małopolską, ale w rozsądnej odległości od Krakowa, więc jak najbardziej w zasięgu naszych wypadowych możliwości. Tęsknię też do Lublina, Pragi. Ech... Ale jak tu marzyć o dłuższym weekendzie, kiedy nie można liczyć nawet na normalny?

Na pocieszenie jutro po pracy kino. A w sobotę może jakiś wyjazd, o ile pogoda pozwoli.

Z wieści sympatycznych: w sierpniu przyjeżdża do Polski moja przyjaciółka ze studiów, która wyszła za mąż i zamieszkała w Tunezji. Przyjedzie z dwójką szkrabów, więc będę musiała ruszyć moje cztery litery i pofatygować się do jej rodzinnego miasta, żeby się spotkać. I szczerze się na to spotkanie cieszę.