Mejk lajf harder...

Że lajf's goood to już było. I kto wie, kiedy raczy wrócić.

Teraz na topie jest praca. Pożal się Boże tzw. życie znów musi się usunąć w cień. Bo tak i już. Szefowie wszystkich szefów potrafią umilić życie.

Mamy więc powrót do korpokieratu, tyranie po XY godzin dziennie, i kto wie ile dni w tygodniu. Wszystko hojnie opłacone, a jakże. I to jest jedyny plus. Dobrze, bo kasa idzie, jak woda. I nie zapowiada się, żeby w najbliższym czasie wydatki spadły. Szkoda, że wraz ze wzrostem odpowiedzialności i przybywaniem obowiązków (który to już raz w ostatnim półroczu...), wynagrodzenie podstawowe wciąż to samo. Podobno radość z zaufania, jakim się mnie obdarza i fakt bycia docenianą powinien mnie radować.

Ale co tam. Dam radę. Kto, jak nie ja. Wdech, wydech i jest cudnie.

Zachowajmy pozory, że wszystko jest normalnie. Nie ma zimy w maju, nie mam za dużo pracy. Jest świat poza robotą. Zmiana tematu może pomóc.
Czy ja już pisałam, że odkąd tu mieszkam, lat już prawie 5, moje storczyki oczadziały? Wszystkich pięć oczadziało. Kwitną bez przerwy jak popierniczone. Po 3-4 pędy, po kilkadziesiąt kwiatów. Bez przerwy, na wysokich obrotach. Nowe pędy rwą się do góry, zanim opadną kwiaty z poprzednich. Nie może być przestoju. A ja im za to tylko wodę i czasem dobre słowo. Szaleństwo, ale jakie cudowne :)