Jak większość ludzi z okolicy twierdzi, zwierzak czeka na swojego Pana, bo jest wierny. Problem w tym, że jego pan już niestety nie wróci, bo stracił życie w wypadku na tym skrzyżowaniu. Pewnie było zamieszanie, przyjechała straż, policja, karetka, kto wie ko jeszcze. Zabrano zwłoki, a pies czeka do dziś.
Drugi wariant historii jest banalniejszy: tysiące psów rocznie zostaje wyrzuconych z samochodu. Może właśnie taki los spotkał tego psiaka i czeka teraz, nie ruszając się z miejsca, aż jego pan po niego wróci.
Aż łza się w oku kręci, zwłaszcza na myśl o mrozach, które jeszcze parę tygodni temu były tak straszne.
Historię psiej wierności można dziś było zobaczyć w TV.
W Krakowie nad Wisłą niedaleko Wawelu stoi taki oto pomnik:
Dżok przez rok (1990-1991) w okolicach Ronda Grunwaldzkiego wiernie czekał na swojego Pana, który zmarł w tym miejscu na zawał. Dopiero po roku pies zgodził się opuścić miejsce, gdzie tak wiernie czekał i został przygarnięty przez starszą kobietę o wielkim sercu. Po kilku latach, po jej śmierci, uciekł i kręcił się w okolicy torów, na których w końcu zginął pod kołami pociągu.
I jeden i drugi pies to tak zwane kundelki, nie trzeba wydawać tysięcy, żeby zyskać takiego przyjaciela. Wierność, jakiej trudno się spodziewać po kimkolwiek jest w pakiecie.
Nasuwa się refleksja, że zwierzęta często mogłyby nas uczyć człowieczeństwa.
Zawsze mi się serce kraje jak czytam o takich kochanych zwierzakach, płakałam na Lassie wróć i czytając książeczkę O psie który jeździł koleją. Rozczulają mnie strasznie tego typu historie. Nie ma mnie bo głównie latam za Zochą z łyżeczką :PPP buziaki
OdpowiedzUsuńCoś w tym jest. Czasem łapię się na tym, że los zwierząt bardziej mnie porusza, niż los obcych ludzi. Może dlatego, że one same sobie nie poradzą, nie poproszą o pomoc.
UsuńBuziaki dla Zosi :)